Deze plek nodigt uit tot het schrijven van een boek. Wie weet doe ik dat wel en ga ik terug voor de rust en inspiratie. In het najaar, wanneer de bomen prachtig kleuren en nevelen de glooiende heuvels iedere ochtend omhullen.
Ik logeer een paar dagen op Moulin Begeot. Een idyllisch plekje bij een oude molen in Frankrijk, net onder de grote stad Nancy. Er zijn ezels, veel geiten en nog meer kuikens. Drie pauwen geven deze groene oase extra magie. Slapen doe ik in een gîte boven de ezelstal.
Een bankje en twee comfortabele stoelen van bamboe staan aan weerszijden van de gashaard. Ik weet dat als ’s avonds de zon ondergaat, het beste plekje op de hoek van het bankje is, dicht bij de grote schuiframen. Op het jaren ’50 tafeltje wachten een kop thee en een groot stuk verse flan op me. Oude geleefde dekens en het snorrende geluid van de gaskachel verhogen het knusse gevoel. Achter mij sluiten lichte gordijnen de bedstee af van het woongedeelte. Op het bed ligt een patchwork sprei.
Beneden mij hoor ik de geluiden van scharrelende kippen en hun zachte getok om hun kroost in de buurt van moeders vleugels te houden. In de verte nadert een flinke onweersbui, het gerommel neemt al in sterkte toe. Het zal niet lang duren of de twaalf ezels komen zo terug uit het weiland een eind verderop, veilig en droog naar hun warme stal met vers stro.
Annelies is de eigenaresse van dit verscholen landgoed. Back to the basics, zoveel mogelijk zelfvoorzienend leven, is haar doel. Er is een moestuin waar ze groenten teelt. De brandnetels langs de kant van de weilanden worden gemaaid en op de hooizolder gedroogd. In de winter wordt dit gebruikt als extra voer voor de geiten, want brandnetel zit namelijk boordevol vitaminen en mineralen. Ze maakt in de kleine kaasmakerij haar eigen geitenkaasjes die je voor een paar euro kunt kopen in de winkel naast haar woning.
Een kuikentje piept hard, ze is klem geraakt tussen het hok en het betonnen muurtje. Liefdevol haalt Annelies het kleintje uit haar benarde positie. ‘Och, je trilt helemaal’, zegt ze, en ze stopt het warm weg in haar donkeroranje trui. ‘Laten we maar gauw je moeder gaan zoeken’. Dat is nog een uitdaging met alle kippen en kuikens die rond lopen, maar Annelies weet feilloos wie bij wie hoort.
Moulin Begeot heeft vijftien kampeerplekken, twee gastenkamers en de gîte waar ik verblijf. Het is een boerderij waar je als gast aanwezig bent en dus geen vijfsterren hotel. Verwacht geen overbodige luxe, maar het echte offline leven met dieren en in de natuur. Houdt dat in dat er een spin in je kamer kan zitten? Jazeker. Maar is er iedere ochtend verse geitenkaas? Dat ook!
Zou jij hier willen overnachten?
Prisca Visser is fotografe en storyteller. Ze is altijd nieuwsgierig naar verborgen verhalen en drijfveren. Ze ziet snel wat een unieke foto oplevert en de natuur heeft een ongekende aantrekkingskracht op haar. Je kunt meer van haar prachtige foto’s zien op haar Instagram.
