Hallo woelige geesten en propvolle hoofden! En dan heb ik het ook zeker tegen mezelf. Daarom maak ik daar jaarlijks flink werk van. Eerst door naar yogaretraites te gaan, maar ik merk dat ik veel meer haal uit stilteretraites. En zodra ik hier over post, krijg ik veel dm’s: Waarom doe je dat? Mag je daar echt niet praten? Is dat niet ongemakkelijk? Hier mijn antwoorden op de acht meestgestelde vragen!
1. Wat is een stilteretraite?
Stel je voor: een plek waar praten not-done is, midden in de natuur, je tijd hebt voor jezelf en je handvatten krijgt voor innerlijk werk. Waar de dagen bestaan uit yoga, meditaties, lange stiltewandelingen, visualisatieoefeningen en lekker eten. Sounds good, right?
2. Waarom ga je daar naartoe?
Dat verschilt per persoon. Sommige deelnemers willen gewoon even weg van de dagelijkse hectiek. Anderen doen het voor persoonlijke of spirituele groei. Of ze maken een heftige periode door, waarbij stilte kan helpen bij de verwerking. Zelf zie ik een stilteretraite als mijn brein-APK. Aan het einde van een jaar merk ik altijd dat het daar weer hoog tijd voor is.
3. Welke stilteretraites heb je gevolgd?
- Ik volgde een driedaagse stilteretraite bij De Stiltemaker in de (best luxe) Hoorneboeg. Daar heb ik al deze foto’s gemaakt, op de laatste drie na.
- Bij Zijn vol zin volgde ik een driedaagse die meer back to basic was. Lager in prijs ook. We sliepen in een eigen tent of in dit Natuurhuis in Bennekom. Alle meditaties waren buiten of, bij héél slecht weer, in een yurt.
- Ook volgde ik een eendaagse stilteretraite bij Anouk Damen, in een klooster. Hoe ik dat heb ervaren, lees je in dit artikel.
De (gemengde) groepen bestaan meestal uit 8 – 12 deelnemers. De kosten voor een all-in driedaagse zijn gemiddeld tussen de 350 en 600 euro.
4. Ben je ook stil tijdens het eten?
De meestgestelde vraag! Het antwoord is ja. Bij De Stiltemaker aten we in een kas, aan lange tafels. Het enige moment waar ongemak in de lucht hing. Het eten werd naar binnen geschoven en weg was iedereen. Zat ik daar in m’n eentje. (Wel meteen een stuk minder ongemakkelijk.) Bij Zijn vol zin deden we alles buiten, dus ook eten. In de motregen, capuchon op, zittend op een boomstam rond het kampvuur. Ik parkeerde mijn ongemak en merkte dat ik door de stilte veel bewuster proefde en meer genoot. Zelfs de simpele stamppot smaakte daar zó goed.
5. Is het echt verboden om te praten?
Tja, verboden… er is geen strenge juffrouw die met haar vinger wijst. Maar als je praat, kan dat nogal storend zijn voor de andere deelnemers. Als je echt behoefte hebt aan een gesprek, kun je bij de begeleider terecht.
6. Mag je je mobiel bij je houden?
Oooh, die hardnekkige verslaving. Maar hoe fijn is het om een paar dagen niet doelloos te scrollen? Bij mijn stilteretraites was het een optie om je telefoon af te geven aan de begeleider. Het hoefde dus niet. Ik besloot het (met een beetje pijn in m’n hart) wel te doen. Wat een bevrijding! Het bleek essentieel voor mij om echt naar binnen te keren.
7. Heb ik ervaring nodig om deel te nemen?
Nee hoor. Of je nu zenmeester of een no-noise-newbie bent, iedereen kan meedoen. Het enige wat je moet kunnen, is je mond houden. En als dat niet lukt, omdat bijvoorbeeld de stilte je overvalt, krijg je daar begeleiding in.
8. Wat levert het je op?
Als ik mijn hoofd zie als een glas water, is het vaak vertroebeld door rondzwevend zand. Tijdens een stilteretraite zakt het zand naar beneden en wordt het water helder. Ik weet beter wie ik bevrijd van alle rollen ben, wat ik belangrijk vind en wat ik vanuit daar hoop te kunnen betekenen voor de wereld en de mensen om me heen.
Dus, hebben jouw hersenen ook wat TLC nodig? Gun jezelf eens wat stilte!
Liefs, Suus
Je kunt Moderne Hippies volgen op Instagram
🖤
