Simone reisde negen dagen lang met reisorganisatie Innerdoorway door Marokko. De natuur in én de diepte in. Want behalve een prachtige reis door een adembenemend landschap, langs de magische geuren en kleuren van Marokko, werd het vooral een bijzondere reis naar binnen.
‘De belofte was in negen dagen het echte Marokko ontdekken.
Wat gebeurde was het ontdekken van mijn echte zelf.’
Nog vier dagen tot ik op het vliegtuig stap naar Marrakech en ik voel een knoop in mijn maag. Stress heet zoiets, geloof ik. “Misschien moet ik toch afzeggen. Is dit hele plan wel een goed idee? Ik ben net ziek geweest. Ga ik die reis wel volhouden?” Ik besluit een wandeling door het park te maken om mijn hoofd rustig te krijgen.
Zonder te weten waarom, bel ik Elke van Innerdoorway op. “Wat je ook besluit, alles is oké. Voel wat goed voor je is op dit moment, en ook al besluit je op de dag van vertrek niet mee te gaan: it’s all good.” Ik hang op en barst van opluchting in huilen uit. Haar woorden waren precies wat ik nodig had. Natuurlijk ga ik mee, ik wil het leven toch léven? Laat je niet kennen, Si. Overgave!
Bij aankomst in Marrakech wacht me een warm welkom en vertrekken we in een busje naar de eerste locatie, een ecolodge net buiten de drukke stad. Een wat oudere Franse dame woont hier helemaal alleen, en het terrein is gróót. Behalve een indrukwekkende moestuin rondom de kleurrijke riad, is hier helemaal niets. Ik kan verder dan ver kijken. Het raakt me, het maakt me rustig. De stilte hier is oorverdovend. We zijn hier met twaalf vrouwen, van verschillende leeftijden, uit alle uithoeken van Nederland. Ik ben nou niet per se een groepsreis-type, maar het voelt na een paar uur al helemaal relaxt. Iedereen is er klaar voor. Met een open hart en heldere geest, vol erin.
Na het ontbijt stappen we in de bus. Wat volgt is een zeven uur durende busreis naar Ait Bougmez, in de Hoge Atlas, wat in het Berber ‘de vallei in het midden’ betekent. Adembenemend mooi is het hier. Opvallend: ik vind het geen enkel probleem om zo lang in de bus te zitten. En dat terwijl reispillen en ik beste vrienden zijn, aangezien ik last heb van wagenziekte.
Ik voel al snel dat dit negen dagen van totale overgave gaan worden, op alle vlakken. Natuurlijk, ik heb het programma gelezen, maar wat we precies gaan doen: ik heb geen idee. Eindeloos rijden over gammele wegen: je kan het maar beter accepteren, want teruggaan is geen optie. Een wandeling van vier uur door de bergen: geweldig, maar ik vind het stiekem spannend of ik het vol ga houden. Een koude douche: jammer, maar je mag blij zijn dat er überhaupt water ís. Wat ik heb geleerd: een open houding en ook hierin weer overgave voelen, maakt alles makkelijker. Wat ik merk: hoe simpeler het leven, hoe blijer ik me voel…
Op dag 3 maken we een trekking van vier uur door de bergen van Ait Bougmez. Bij elke volgende stap die ik zet, voel ik me gelukkiger. De frisse lucht, de magische natuur, de rust, de geweldige vrouwen om me heen: het is alles wat ik nodig heb momenteel. We spelen met kinderen uit de bergdorpjes en lunchen bij een nomadenfamilie thuis, heel bijzonder. We krijgen het échte Marokko te zien en dat is magisch.
Twee dagen later vervolgen we onze tocht naar de woestijn. En nee, niet de ‘toeristenwoestijn’ vlakbij Marrakech: we gaan natuurlijk voor de real deal. Maar eerst is het tijd voor een bezoek aan ‘Ziz Valley’: een betoverende dadelvallei, omringd door honderden palmbomen. We krijgen een rondleiding van Tata, die hier geboren is. Terwijl ik het bos inloop, voel ik ineens een enorme rust van binnen. Het klinkt bizar, maar ineens ‘weet’ ik dat ik hier eerder ben geweest. Terwijl ik aandachtig naar Tata luister, rollen de tranen over mijn wangen. En nee, niet van verdriet. Ik besluit het lekker te laten gaan, het is oké. Wow, er gebeurt een hoop hier.
De volgende dag komen we aan in de Sahara-woestijn, per kameel. Op het moment dat ik ons luxe nomadenkamp zie, spring ik een gat in de lucht van blijdschap. Wat is het hier móói! Ik kan bijna niet geloven dat ik hier mag slapen vannacht. We rennen over de zandheuvels, genieten van een heerlijke Marokkaanse tajine en spelen met het bijzondere oranje Sahara-zand. ’s Avonds is er een kampvuur en muziek, ’s ochtends besluiten we heel vroeg op te staan om de zonsopgang te zien. Je slaapt tenslotte niet elke nacht in de woestijn, right?
We eindigen onze reis door Marokko met een aantal dagen in het kleurrijke, drukke Marrakech. Een stad die ik niet had willen missen, hoewel het contrast met alles wat we hiervoor hebben gezien, niet groter had kunnen zijn.
Ik maakte niet alleen een prachtige reis door Marokko, maar ook een reis door mezelf. Ik leerde weer voelen wat goed voor me is, en wat juist niet. Ik overwon angsten. Ik kwam thuis met een kristalhelder beeld van mijn dromen en verlangens. Ik voelde wat ik nog neer wil zetten in dit magische leven. En vooral: wat écht belangrijk is. Diepe connecties met anderen, authentiek leven, altijd blijven voelen, altijd blijven spelen en natuurlijk: heel veel reizen!
Liefs,
Simone
* Simone heeft deze reis gekregen van Innerdoorway.
Dit artikel is haar eerlijke review.
Lees ook: 7 x Hippie Hotspots in Marrakech
In mei 2019 organiseren Elke en Marleen van Innerdoorway de volgende inspiratie-rondreis door Marokko. Wil je Marokko graag verkennen maar doe je dit het liefst in een groep? Innerdoorway neemt je mee op reis door magisch Marokko! Ze organiseren hier ook boks- en meditatieretreats.
Je kunt Simone volgen op Instagram.
Je kunt Moderne Hippies volgen op Facebook en Instagram.
