Pim is al vanaf jongs af aan gefascineerd door Azië. Maar dat hij er ooit zou gaan wonen, had hij niet kunnen bedenken. Zijn leven vindt nu deels plaats in Noord-Vietnam, waar hij samen met etnische minderheden die ver in de bergen wonen, een duurzame onderneming runt.
“Mijn interesse voor Azië begon door mijn opa. Hij vertelde de mooiste verhalen over zijn tijd in Nederlands-Nieuw-Guinea. Hij droeg batik blouses, maakte rijsttafels en zijn huis stond vol met wajangpoppen, speren en andere souvenirs. Ik vond het zo fascinerend dat een reis naar Azië bovenaan mijn bucketlist kwam te staan.”.
In 2001 is het zover: Pim koopt een ticket naar Thailand. Op het moment dat hij het vliegtuig uitstapt, wordt hij overweldigd door de kruidige geuren, de intense kleuren en de tropische temperatuur. Hij verliest zijn hart aan Azië en ontdekt in de jaren erna niet alleen Thailand, maar ook China, Zuid-Korea en Vietnam. Na zijn studie besluit hij de boel in Nederland achter te laten en boekt weer een vlucht naar Azië. Een enkeltje dit keer, want hij zal wel zien of en zo ja, wanneer hij terugkomt. Inmiddels is hij freelance online marketeer en webdesigner en kan hij overal aan de slag. “Of ik nou in een hutje op het strand zit of in een hangmat in het regenwoud lig, als de Wi-Fi werkt, ben ik blij.”.
Maar dan ontdekt hij de masterstudie Contemporary Asian Studies in Amsterdam en besluit weer de schoolbanken in te gaan. Voor zijn afstudeeronderzoek vertrekt hij naar Noord-Vietnam om de invloed van het toerisme op de kwetsbare minderheden in het bergdorp Sapa te onderzoeken. Hij schrikt van de resultaten: de grote commerciële organisaties uit de steden strijken het merendeel van het geld van de geboekte tours op en de inwoners van de bergdorpen, die de tochten werkelijk begeleiden, worden zwaar benadeeld. Voor een meerdaagse trekking krijgen ze slechts een paar dollar…
“Na alle interviews en hulp voor mijn onderzoek, wilde ik graag wat terug doen voor de dorpsbewoners. Met de schokkende onderzoeksresultaten in mijn hoofd, ben ik daarom in Sapa gaan wonen om families van de Black H’mong, een van de bergstammen, te helpen om een onderneming op te richten: Real Sapa. Eerlijke tours voor een eerlijk salaris, zonder tussenkomst van de machthebbende bedrijven. Met hun ervaring in het begeleiden van tours en met mijn kennis van webdesign moest dat lukken… dacht ik.”.
Het opzetten van Real Sapa blijkt niet zonder slag of stoot te gaan. “De families spraken nauwelijks Engels. Door veel met hen te bellen en sms-en, begonnen ze de taal steeds beter te spreken en te lezen.” Om hen ook beter te begrijpen, begint Pim aan zijn derde studie: Vietnamese taal aan de universiteit van Hanoi. “En daar ben ik nog steeds mee bezig. Vietnamees leer je blijkbaar toch iets minder snel dan Frans of Duits…”
Real Sapa is, naast een eerlijke manier van werken, ook echt anders dan de standaardtours die worden aangeboden. “Met onze trekkings ga je van de gebaande paden af en kom je op plekken waar andere toeristen nooit zullen komen. Je wandelt over buffelpaadjes, door bergpassen en langs valleien, acht tot vijftien kilometer per dag. Je loopt in grotten en door tunnels van vierhonderd meter lang. Je neemt een duik in watervallen met uitzicht over de rijstvelden. Voor en na de trekking neem je deel aan het dagelijkse leven van de lokale gids. Je leert over de verschillen tussen de etnische minderheden die in de bergen leven. Niet alleen hun traditionele kleding varieert namelijk, maar ook de huizen waarin ze wonen en de gerechten die ze maken. Je helpt met oogsten, slaapt in een homestay van de familie en leert Vietnamees koken. En waar je bij de grotere tours Chinese plofkip krijgt voorgeschoteld, eet je tijdens onze tours echt alleen lokaal geteeld voedsel.”.
Inmiddels staat Real Sapa als een huis. Het enige dat Pim nu nog voor hen doet, is e-mails van mogelijke klanten beantwoorden. Het geld dat de families met de tours verdienen, investeren ze in sinaasappel- en bananenplantages. En omdat ze de Engelse taal nu begrijpen, zoeken ze van alles op via YouTube, bijvoorbeeld hoe ze op een biologische manier insecten kunnen bestrijden.
Deze digital nomad kan nu dus met een gerust hart verder reizen. “Maar ik blijf terugkomen naar Sapa, want ik zie de dorpsbewoners echt als mijn tweede familie. En zij mij volgens mij ook. Ik word namelijk altijd verwelkomd met een groot feest, lekker eten en het is altijd een strijd bij welke familie ik dit keer in huis moet slapen, haha!.”
Tekst: Suus
Foto’s: Suus & eigen collectie Pim
Lees ook:
- Merlyn (31): ‘Ik verhuisde naar Roemenie voor de zwerfhonden’
- Sonny (31): ‘Ik verhuisde naar een land waar ik nog nooit was geweest’
- Tips voor beginnende digital nomads
Je kunt Suus persoonlijk volgen op Instagram
Je kunt Moderne Hippies volgen op Facebook en Instagram
