Tenerife // 3 x op hippieavontuur

Ik zit in het vliegtuig om me een weekje bezig te gaan houden met de belangrijke zaken in het leven: zwemmen, aftersun, zonnegroeten en boeken lezen.
Ik ga op yogareis! Mijn eerste (magische) ervaring hiermee was vorig jaar in Sri Lanka. Dit jaar zoek ik het iets dichter bij huis: ik ga naar Tenerife.

We landen bijna en ik kijk uit het raam. Onder me verschijnt een vrij eentonig maanlandschap. Droge rotsgrond, kraters, bergen, alles in een grijsbruine tint. Dat ziet er niet heel spectaculair uit…
Tijdens de rit naar yogaoord Mandala de Masca begint mijn mening al langzaam te veranderen: woeste landschappen, smalle bergweggetjes, duizelingwekkend diepe kloven en adembenemende uitzichten. Ik wil meer zien van dit eiland!

En dat lukt. Naast de tweemaal daagse warriors en downward-facing dogs, gaan we ook op avontuur buiten het retraitecentrum. We doen onze ochtendmeditatie op een vulkaan, hiken van een bergdorp naar de oceaan en gaan op zoek naar een mysterieus gypsystrand. Niks massatoerisme: hippie-adventures!

1. Mediteren op vulkaan Pico del Teide

Vandaag gaat de wekker vroeg. Heel vroeg. Maar je moet er wat voor over hebben om de zonsopkomst vanaf een vulkaan mee te maken! De lucht kleurt al langzaam van pikzwart naar paars, roze en oranje. We rijden richting het nationale park, waar Pico del Teide, de hoogste vulkaan van Europa, lekker aan het rommelen is.

Na een korte klimtocht gaan we zitten in een kring. Dicht bij elkaar, want we’re freezing. We worden warmer door ademhalingsoefeningen (pranayama) en (proberen te) mediteren. De snijdende wind is een goede meditatieoefening: wel registreren, niet op reageren. Best lastig, kan ik je vertellen.

En dan komt de zon achter de bergen op. En ook al doet-ie dat iedere dag, op zo’n bijzondere plek ben ik me er in de volle breedte van bewust: de start van een nieuwe dag, de warmte van de zonnestralen, de schoonheid van de natuur en de aarde waar we op leven. Dankbaar voor wat ik op dit moment krijg en heb.

2. Hiken van bergdorp naar oceaan: de Masca kloof

Het yogacentrum ligt in het schattige bergdorpje Masca, aan de voet van het Tenogebergte. De weg ernaartoe is magisch: tientallen haarspeldbochten, diepe ravijnen en huisjes op smalle bergrichels. Maar dat is niet de enige reden dat Masca zo populair is. Midden in het dorpje begint een kloof, dwars door het gebergte tot aan de Atlantische Oceaan.

En die route gaan we wandelen! De afdaling begint makkelijk met uitgehakte treden, maar gaat snel daarna over in klauteren en zoeken naar het pad. Hoe meer we afdalen, hoe meer we worden ingesloten door de steile bergwanden. Af en toe komen we nummerbordjes tegen. “Zo weet de traumaheli waar hij moet landen.” Ah.

De natuur is overweldigend. Het eerste deel van de kloof is woest, zanderig en rauw. Maar hoe lager we gaan, hoe groener de omgeving wordt. Er stromen riviertjes en we klimmen onder rotsblokken door tussen groene palmbomen en bamboe.

En dan, na 3,5 uur hiken, staan we ineens op een kiezelstrand tussen twee enorme kliffen: Los Gigantes. We hebben de oceaan bereikt! Ik ben vies en bezweet en weet niet hoe snel ik de zee in moet duiken. Heerlijk! Na een half uurtje pikt een boottaxi ons op en gaan we terug naar Masca.

De volgende dag staan, thank God, rustige Yin yogalesjes gepland. Iets anders is ook echt niet mogelijk. Hallo helse spierpijn!

3. Chillen op hippiestrand La Caleta

Als de spierpijn is weggetrokken is het tijd voor het derde avontuur: chillen op het mysterieuze hippiestrand La Caleta.

Op dit strand woont een gemeenschap die ervoor kiest buiten de consumptiemaatschappij te leven, één met de natuur. Geen nutsvoorzieningen, geen sociale verzekeringen, volledig autonoom. Ze wonen in de grotten en in hutten, gemaakt van palmbladeren en tentdoeken. Eens in de zoveel tijd ruimt de politie het hele strand, maar vlak daarna wordt alles weer net zo snel opgebouwd.

Het strandje is niet makkelijk te bereiken: we moeten een flinke hike langs de rotskust maken, over keien en steile zandpaden. Maar we worden wel weer beloond met surrealistische uitzichten!
Door de vulkanische activiteit zijn in Tenerife vooral veel zwarte lavastranden. La Caleta is één van de weinige witte stranden: toch iets meer die tropical feeling.

Wat een bijzondere plek. De baai is omgeven door grillige kliffen en de zee is superhelder. Regelmatig klinken hier jamsessies en drumconcerten van de strandbewoners. Ik zie allerlei soorten mensen en lijven: naakt, bedekt, jong, oud, gespierd, niet zo gespierd, getatoeëerd, gepiercet. Een heleboel #bodylove hier. Prachtig! En het fijnste: geen gekke blikken, geen schaamte en respect voor iedereen. Een klein paradijsje.