Roanne van Voorst is professioneel avonturier en werkte de laatste jaren als digital nomad. Vorige maand trouwde ze met haar grote liefde. De bruiloft was avontuurlijk, easy-going, budget-, dier-, en milieuvriendelijk en onconventioneel, en leerde haar dat ideeën over ‘hoe het hoort’ echt alleen in je hoofd bestaan.
Er zijn meisjes die dromen van prinsen op witte paarden, torenhoge bruiloftstaarten en exotische huwelijksreizen, en er zijn meisjes die dromen van paarden, warme appeltaart en avontuurlijke solo-trips. Ik was dat laatste meisje.
Mijn hele leven riep ik dat ik niet wilde trouwen. Niet omdat het instituut ‘huwelijk’ me tegenstond – het leek me juist mooi om samen met iemand af te spreken dat je samen oud en gelukkig probeert te worden –, maar omdat de manier waarop een huwelijk van start gaat – de bruiloft – me nogal een opgedofte, dure bedoening leek. Ik stelde me erbij voor wat ik al zo vaak had gezien als gast op andere bruiloften: een huwelijkspaar dat zich verplicht had gevoeld om die ene vervelende collega uit te nodigen en ook die oom die standaard te veel dronk op feestjes, een dure jurk die nadien nooit meer gedragen zou worden, overprijsde catering en een net iets te fel verlicht zaaltje.
‘Dat is niks voor mij’, riep ik standaard, zodra partners peilden of ik ooit te porren zou zijn voor een bruiloft, ‘ik ga van dat geld liever op wereldreis ofzo.’
Maar toen mijn huidige lief me tijdens een strandwandeling spontaan ten huwelijk vroeg, zei ik evenzo spontaan ‘Ja, ik wil….’. En daar had ik achteraf geen spijt van. Ik wilde me met hem in de echt verbinden, ik wilde hardop uitspreken dat ik met hem op die wereldreis wilde en op nog veel meer reizen en ik wilde hem beloven om voor hem te zorgen.
‘…met je trouwen…’, maakte ik mijn zin af, ‘alleen wil ik eigenlijk geen conventionele bruiloft.’
Lucky me – mijn lief ook niet. (Ik trouw niet voor niks met hem!) En dus bedachten we een nieuw soort bruiloft, eentje die helemaal paste bij mij en bij hem – en dus bij ons.
In ons geval betekende dat dat we onszelf toestonden om helemaal out of the box te denken. Dat we bewust niet probeerden na te denken over wat anderen misschien een mooie bruiloft zouden vinden, maar alleen probeerden te voelen wat wij wilden. We schreven op een stuk papier wat voor ons een perfecte dag zou zijn, en schroomden niet om daarbij onmogelijk lijkende plannen ook te noteren. Later zouden we wel uitzoeken wat echt niet mogelijk was: nu was het tijd om radicaal eerlijk te zijn en te dromen.
Dit waren een paar dingen die we opschreven:
- In de buitenlucht
- Geen gasten, gewoon alleen wij
- Geen ambtenaar met een saai praatje; kunnen we die huwelijkse geloften niet zelf oplezen?
- Blote voeten!
- Lichtjes in de bomen!
- Superlekker, vegan eten
- Kampvuur!
- Op budget; geld reserveren we liever voor een droomreis
- Duurzaam & fair-trade
Het vroeg soms even wat uitzoekwerk, maar al onze wensen bleken uitvoerbaar. Mijn lief en ik trouwden vorige maand in een ruraal gebied van de Verenigde Staten tijdens een klimtrip met onze beste vrienden, die net als wij rotsklimmen. Zij waren ook onze getuigen, en daarmee de enige gasten. Ik verruilde mijn klimbroek voor een witte jurk die ik ooit tijdens een tocht door Mexico voor een tientje op de markt had gekocht; mijn lief trok een schoon overhemd aan.
Er was geen ambtenaar aanwezig – in dit gebied van Amerika bestaat er zoiets als het ‘self-registred Quaker marriage’, en daarbij mag je zelf je voorwaarden bedenken en afspreken. Mijn lief en ik schreven die apart van elkaar, en lazen ze aan elkaar voor tijdens een picknick bij een meer. Er was champagne, er waren taartjes, de zon scheen en onze pup had het zo warm dat hij besloot zichzelf te leren zwemmen. Onze nagelranden bleven zwart van het vuil van de rotsen, maar de gerecyclede, fair trade ringen die we hadden laten maken bij een lokale juwelier trokken toch de meeste aandacht, dus dat gaf niet.
Die avond kookten we gezamenlijk de maaltijd die hij voor mij maakte, toen ik voor de eerste keer bij hem at. We versierden de bomen rond de houten blokhut waarin we sliepen en staken een kampvuur aan. We dronken wijn, spraken over de liefde, lachten tot we niet meer konden – en de volgende dag, na een ontbijt van pannenkoeken en maple syrup, hingen de Man en ik weer in de touwen aan een hoge rots – onze trouwringen veilig in de rugzak.
Ik zal me deze dag altijd als een leerzame en magische dag herinneren. Leerzaam, omdat het vormgeven van mijn bruiloft me weer eens liet zien dat ik mijn eigen leven, en dus ook mijn huwelijk en andere rituelen daarin, precies zo mag organiseren als ik wil. Alle belemmeringen en ideeën over ‘hoe het hoort’ en wat wel of niet kan, bleken alleen in mijn hoofd te bestaan. Zodra ik ze concreet ging onderzoeken, kon ik ze zien voor wat ze waren en ze doorbreken. Magisch, omdat hij avontuurlijk en budget-, dier-, en milieuvriendelijk was – en daarmee voor ons, helemaal perfect.
Foto’s: Martine Beijerman
Roanne helpt mensen bij het leiden van een avontuurlijker, vrij leven. Ze geeft er gewilde on-en offline trainingen over en deelt gratis tips in haar Bravery Letters. Informatie over Roanne vind je op haar website en je kunt haar volgen op Facebook en Instagram (ook voor foto’s van de bruiloft!)
Meer mindstyle artikelen vind je hier!
